ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
به نام خدا. حکم از مصدر حَکم و به معنای کنترل کردن موجودات است تا در محدوده ی سعادت و صلاح باقی بمانند و به طرف فساد نروند. حکم برای افسار اسب نیز به کار رفته است تا صاحبش آن را از رفتن به سوی موانع بازداشته و به سمت سلامت هدایت کند.
حکیم، صفت مشبّهه است. خداوند حکیم است یعنی همیشه و در هر حال، مشغول جلوگیری از رفتن مخلوقات به سوی فساد می باشد. زیرا با فرمانروایی خویش، انسان و سایر موجودات را به سوی سعادت و خوشبختی، هدایت نموده و از دچارشدن به فساد باز می دارد. (منبع: ناصر سبحانی: اینجا)