حکمت و حکیم یعنی چه؟

به نام خدا.  حکم از مصدر حَکم و به‏ معنای کنترل‏ کردن موجودات است تا در محدوده‏ ی سعادت و صلاح باقی بمانند و به ‏طرف فساد نروند. حکم برای افسار اسب نیز به‏ کار رفته است تا صاحبش آن را از رفتن به‏ سوی موانع بازداشته و به‏ سمت سلامت هدایت کند.

حکیم، صفت مشبّهه است. خداوند حکیم است یعنی همیشه و در هر حال، مشغول جلوگیری از رفتن مخلوقات به ‏سوی فساد می ‏باشد. زیرا با فرمانروایی خویش، انسان و سایر موجودات را به ‏سوی سعادت و خوشبختی، هدایت نموده و از دچارشدن به فساد باز می‏ دارد. (منبع: ناصر سبحانی: اینجا)