رئیس جمهور، نخست وزیر، رئیس مجلس و وزرا جلسه ای با امام داشتند که باید به جماران می آمدند. کشمیری نیز قرار بود با ساکی که یک سری کاغذ و قلم و وسایل مورد احتیاج برای ثبت جلسه در آن است وارد جماران شود و به اصطلاح خودشان از گفت و گوهای جلسه یادداشت بردارد اما با مطالعه ایکه انجام شده بود قرار بود هیچ کس تحت هیچ شرایطی بدون گشت وارد محوطه بیت امام نشود.
گفته شد که آقای رجایی می گوید کشمیری دبیر شوراست و بگذارید وارد شود تا صورت جلسه را بنویسد و اگر نخواهیم به او اعتماد کنیم پس به چه کسی می خواهیم اعتماد کنیم که این موضوع با مخالفت مجدد حاج احمد آقا مواجه شد دوباره اصرار کردند که آقای رجایی و باهنر بالا نمی آیند تا آقای کشمیری بیاید. باز هم حاج احمد آقا اجازه ورودش بدون گشتن را نداد.
5- نماز، نهر جاری مؤمن
5- خروس و عقاب
8- عکس
به نام خدا. کتاب «خدا در زندگی انسان» تنظیم شده شش جلسه سخنرانى استاد شهید مطهرى در سال 1354 شمسى است. این مباحث در واقع مکمل مباحث کتاب «خدا در اندیشه انسان» است، زیرا «خدا در اندیشه انسان» توحید نظرى و این کتاب توحید عملى را توضیح داده است. این سخنرانیها در ایام فاطمیه ایراد شده است، لذا استاد شهید در پایان هر یک ذکر مصیبت کردهاند که نوع و کیفیت این ذکر مصیبتها مىتواند درسآموز باشد.» (منبع)
کتاب «خدا در زندگی انسان». اثر استاد شهید مطهری
به نام خدا. لقب «رضا» مشهورترین لقب امام هشتم (ع) است؛ امّا در برخى متون روایى، القاب دیگرى را نیز براى آن حضرت برشمرده اند: الصابر، الفاضل، الزکی، الصدّیق، الولی، الوفی، الرضی، الضامن، سراج اللَّه، نور الهدى، قرّة اَعیُن المؤمنین، عالم آل محمّد، غیظ الملحدین، مکیدة الملحدین، کفو الملک، کافی الخلق، ربّ السریر و رئاب التدبیر .[منبع: الکافى: ج 1 ص 486، تهذیب الأحکام: ج 6 ص 83، عیون أخبار الرضا علیه السلام: ج 2 ص 250]
همچنین در منابع روایى، از ایشان با دو کُنیه ی «ابو الحسن» [الکافى: ج 1 ص 486، تهذیب الأحکام: ج 6 ص 83، عیون أخبار الرضا علیه السلام: ج 1 ص 18] و «ابو محمّد» [دلائل الإمامة: ص 183]، یاد شده است.
حرم امام رضا (ع). مشهد مقدس
به نام خدا
چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکی ست
نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود
حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه
هر که را نیست ادب لایق صحبت نبود
به نام خدا. حکم از مصدر حَکم و به معنای کنترل کردن موجودات است تا در محدوده ی سعادت و صلاح باقی بمانند و به طرف فساد نروند. حکم برای افسار اسب نیز به کار رفته است تا صاحبش آن را از رفتن به سوی موانع بازداشته و به سمت سلامت هدایت کند.
حکیم، صفت مشبّهه است. خداوند حکیم است یعنی همیشه و در هر حال، مشغول جلوگیری از رفتن مخلوقات به سوی فساد می باشد. زیرا با فرمانروایی خویش، انسان و سایر موجودات را به سوی سعادت و خوشبختی، هدایت نموده و از دچارشدن به فساد باز می دارد. (منبع: ناصر سبحانی: اینجا)
به نام خدا
ناله پنداشت که در سینۀ ما جا تنگ است
رفت و برگشت سراسیمه که دنیا تنگ است